با توجه به نقش‌آفرینی عمیق دین در ایجاد تشكل‌های اجتماعی است كه موجب شده تا اسلام در ابتدای نظام‌دهی سازمان دینی خود، تأسیس مركز تجمع عمومی مسلمانان را با نام «مسجد» در اولویت قرار داده و اجتماع در آن را به نیكوترین وجه ستوده و شدیدترین تأكیدات را در راستای حفظ این سنگرهای توحیدی ابراز داشته است.
حضرت امام بر اساس همین شناخت، بارها بر اهمیت اجتماع و حضور فعال در مساجد تأكید داشته و آن را موجب تقویت اسلام و نظام می‌دانستند.
«مساجد باید مجتمع بشود از جوانها، اگر ما بفهمیم كه این اجتماعات چه فوائدی دارد و اگر بفهمیم كه اجتماعاتی كه اسلام برای ما دستور داده و فراهم كرده است، چه مسائل سیاسی را حل می‌كند، چه گرفتاری‌ها را حل می‌كند، این‌طور بی‌حال نبودیم كه مساجدمان مركز بشود برای چند پیرزن و پیرمرد.»[10]
و در جاهای مختلفی می‌فرمودند:
«نماز را در جماعت بخوانید، اجتماع باید باشد. اجتماعاتتان را حفظ كنید. مساجدتان را محكم نگه دارید.»[11]
و در سخنی دیگر می‌فرمایند:
«مسجد مركز تبلیغ است، در صدر اسلام از همین مسجدها جنبش‌ها، ارتش‌ها راه می‌افتاده، مركز تبلیغ احكام سیاسی ـ اسلامی بوده، هر وقت یك گرفتاری را طرح می‌كردند صدا می‌كردند: «الصلوه مع الجماعه» اجتماع می‌كردند، این گرفتاری را طرح می‌كردند، صحبت‌ها را می‌كردند، مسجد مركز اجتماع سیاسی است. اجتماعات خود را هرچه بیشتر در مساجد و محافل و فضاهای باز عمومی برپا نمایید.»